Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 324.jpeg

Więc kota^[1] nie chcesz, a chcesz ciągnąć^[2] kotkę,
Wierę cię ludzie będą mieć za plotkę.^[3]

DO STA. MEGLEWSKIEGO.

 Meglewski, na mą duszę,
Zawżdy się rozśmiać muszę,
Wspomniawszy na naszego
Gospodarza dobrego.
Ja sobie brząkam w stronę,
Pieśń przyśpiewając onę,
A dla twojej ochoty,
Jeszczem tu od soboty.
Panie, nie życz mi szkody,
Jeszcześ tu ode śrzody.

O KOŹLE.

 Kozieł,^[4] kto go zna, piwszy do północy,
Nie mógł do domu trafić o swej mocy;
Ujźrzawszy kogoś: — Słuchaj panie młody,
Proszę cię, nie wiesz ty mojej gospody?
A ten: Niech cię znam, tedy się dowiewa. —
Jam, pry,^[5] jest Kozieł. — Idźże spać do chlewa.

1. mowa o karze średniowiecznej ciągnienia kota na powrozie przez wodę (patrz: Fraszki I O kocie).
2. przywabić (kobietkę przymilającą się).
3. kłamcę.
4. przygoda ta spotkała Kozła, ziemianina lubelskiego (patrz „Dworzanina” Górnickiego).
5. rzecze.