i brata, taki jest [sens]: »Volui, sed non potui[1]«. Ja zaś, mam–li dwojako Pana Boga obrazić: i lenistwem, i nieprawdą, wolę się przyznać verius dicendo: Potui, sed nolui[2]; wielkiego zażywszy słow monarchy, veni, vidi, sed non vici[3]. In posterum[4] jeżeliby się Waszej KMści, Panu memu Młciwemu, na podobną imprezę moja zejść będzie mogła usługa, wolę hanc suscipere provinciam[5] z piętnastą ludzi służebnych, oboedientiam[6] obserwujących, niżeli ze stem i drugiem panow, swoimi sentymentami rzeczy wojenne dyrygujących. O to upraszam pokornie Majestatu Waszej KMści, Pana mego Młciwego«. Spojrzą po sobie, poczną się okrutnie śmiać. Rzecze Potocki Szczęsny[7], wojewoda si[e]radzki, do krola: »Jeszczem nie widział tak prawdziwej pochwały«. Odpowie Czarniecki, starosta kaniowski, pisarz polny: »Nie dziwować się; nauczył się bo w dobrym porządku wojować«.
Rozgłosiło się tedy, gniewali się. Stary Misiowski[8] mowił przed niektorymi: »Nie uroście u nas w wojewodztwie pan Pasek za taką braci naszych dy-
- ↑ Chciałem, lecz nie mogłem.
- ↑ prawdę mówiąc: Mogłem, lecz nie chciałem.
- ↑ przyszedłem, zobaczyłem, lecz nie zwyciężyłem
- ↑ W przyszłości.
- ↑ podjąć się tego obowiązku
- ↑ posłuszeństwo
- ↑ Szczęsny kazimierz Potocki, starosta krasnostawski, sokalski i t. d., wojew. sieradzki, potem krakowski, następnie kaszt. krak. i hetm. w. k., um. 1702.
- ↑ Michał Misiowski, właściciel Tczycy i Jedlczy, podsędek krak. (1681), um. 1682 r.
_510.jpeg&oldid=2680151){kind=link}