Strukturą cudownie piękną [zbudowany] i w miejscu bardzo sposobnym do obrony, bo go oblewa srogie jezioro nakształt morza ze trzech stron; z czwartej strony tylko przystęp, i to w wielkiej rowninie. Cela w nim kożda tak piękna, żeby się mogła nazwać gabinetem krolewskiem; a jest ich z pięćset. Okna po wszystkich malowane wielkie, a po staremu jasne, bo na jednych kwaterach są rożne piktury[1] świętych Bożych, o najwięcej Najświętszej Panny, wszystko cum inscriptionibus[2], a drugie z białego, jako krzyształ, szkła. Kościoł sam tak piękny i wspaniały, że mu rownego nigdzie w Polszcze nie widzę. Ołtarze, obrazy staroświecką robotą, ale tak śliczne farby, pokosty i pozłoty, tak śliczny porządek, że i proszka na niczym nie zobaczy, rzekłby kto, jakby dopiero trzeci dzień stamtąd zakonnikow wygnano. Intrata — powiedają — wielka jest do tego klasztoru, ale też — powiedają — zakonnikow bywało 400.
Po wszystkich tedy owych celach, gdzieś jeno zajrzał, było pełno kobiet, dzieci, co to pouchodziło przed wojskiem, i okrutnie obawiając się, żeby ich nie rabowano; bo się nas bardziej bali powracających, niżeli tam przechodzących. Aleć jak obaczyli, że im żadnej nie czynią przykrości, choć w klasztorze nocowało ludzi kilka set z wojewodą i wojsko całe obozem stało przed klasztorem, już nazajutrz weselsi byli; kiedy się wojsko ruszało, powychodzili przed klasztor, błogosła-
_126.jpeg&oldid=2636689){kind=link}