Strona:PL JI Kraszewski Sztuka i rzemiosło from Echo Muzyczne i Teatralne Y2 No75 page94 part1.png

stylu. W Niemczech zwłaszcza przywiązują do stylu wielką wagę, tutaj téż reprodukcye starożytnych dzieł ze wszystkich epok, są najsumienniéj i najdokładniéj wykonywane. Natomiast spostrzegamy zupełny brak inwencyi, nie można im tego jednak poczytywać za zbrodnię, gdyż jest to ogólne piętno naszego wieku.
 Starzy i zgrzybiali, nauczyliśmy się wiele, umiemy wszystko, ale brak nam siły twórczéj, téj jędrności epok młodych i naiwnych.
 Poświęcimy jeszcze kilka słów granicom sztuki i rzemiosła.
 Powiedzieliśmy już, że rozmiary dzieła nie mogą wpłynąć na jego klasyfikacyę.
 Zdarzyło mi się widziéć nieraz figurkę ze stołowego serwisu lub broszkę rzeźbioną, dorównywającą wartością artystyczną posągowi lub marmurowéj płaskorzeźbie.
 Benvenuto Cellini, rozmyślając nad swym „Perzeuszem”, wyrabiał pierścienie i fermoary do płaszcza dla papieża.
 Leonardo da Vinci niepogardził narysowaniem ozdobnego alfabetu dla miniaturzystów...
 Artysta czystéj krwi w natchnieniu chwyta każdą sposobność do wcielenia swéj idei — tylko nieudolni zarozumialcy rwą się do dzieł olbrzymich, ponieważ wielkich tworzyć nie są w stanie.
 Czyż Rafaela „Widzenie Ezechiela” nie wartem jest jego „Szkoły ateńskiéj?“
 Sam materyał jest również rzeczą obojętną, aby tylko nadawał się do wiernego uplastycznienia idei.
 Badania archeologiczne, zgłębiające historyę sztuki, wykazały, iż malarstwo naprzykład u kolebki było połączonem ściśle z tkaniną i haftem, że myśląca igła była matką pędzla...
 Tkaniny Penelopy, piękne roboty Heleny, przedstawiające sceny z oblężenia