Strona:PL JI Kraszewski Dawisona pierwsze lata w zawodzie dramatycznym Gazeta Warszawska 1888 No222 4C.jpg

dzić; odegrał więc rolę swoją, przed nader zimną publicznością, któréj bilety i połowy kosztów nie pokryły.
 Z teatrem szło trudno; po długich korowodach, Aszperger wyrzekł się zamiaru objęcia dyrekcyi wileńskiego teatru na własny rachunek widząc, że trudno ją będzie gwałtem Szmidkoffowi odebrać. Zgodzono się z nim o cztery tylko widowiska. Szmidkoff otrzymywał, oprócz kilku rubli za garderobę, po 15 dukatów na swój dział. Reszta miała być podzielona na dwie połowy, jedną dla Aszpergerów przeznaczoną, drugą dla towarzystwa. Dawisonowi dano dział 15-dukatowy.
 Cztery te reprezentacye składały się: pierwsza z Męża i żony Fredry i Trzy narzeczone w jednéj. Dawison grał męża i kochanka Leona. Do pokrycia kosztów brakło coś jeszcze...
 Z drugiego widowiska: Godzina małżeństwa i Ulicznik paryzki, wziął artysta na swoją część kilka złotych; z trzeciego: dramat Powtórne małżeństwo, miał dwadzieścia pięć groszy! Z ostatniego: Pierwsze dni po ślubie, Antoni i Antosia, które było najlepsze, wypadło na dział Dawisona około trzydziestu złotych.
 Nie było to wcale zachęcającém...
 Dawison tymczasem niemal cały swój zapas wyczerpał, co go stawiło w smutnéj konieczności pozostania w Wilnie, gdzie, mimo tego zawodu, obiecywano ma złote góry. Stanęły układy ze Szmidkoffem, który ustąpił do użytku aktorów polskich bibliotekę, garderobę, dekoracye, akcessorya i t. p., za co miał od każdego widowiska pobierać po pięć rubli, oraz dział z dukatów 15 i benefis. Artyści pomiędzy sobą spisali kontrakt, w którym Dawisonowi równy się dostał udział co Aszpergerowi i Asnikowskiemu, i całkowity benefis. Grać miano dwa razy na tydzień, a w czasie wyborów szlachty, które w tym roku nastąpić miały, co drugi dzień.