Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom I 215.jpeg

—   211   —

księży pilnuje, aby po dwie i trzy żony nie trzymali i brody golili.
 Rozśmiała się znowu.
 — A! ten wasz Gedko! — dodała.
 — Gedko mi powinowatym jest a miłosierdzia niema nademną. — począł Wojewoda — Przecie i drudzy nie lepsi odemnie, choć starzy i żonaci, duchowni i świeccy, któryż z nich kochania jakiego niema?? a mnie Biskup karci i smaga dla tego że na widoku stoję. Od klątwy ledwie się wypraszam!
 Wdowa nie zdawała się bardzo zabawiać tą rozmową, patrzała na Wojewodę i uśmiechała się niepoczciwie szydersko.
 — Przecież, — dodała — Biskup was potrzebować musi i nie obejdzie się jeźli z księciem chce rozpocząć sprawę.
 Wojewoda zamilkł nagle jakby przestraszony.
 — Jaką sprawę? — zawołał — zkąd wy o tém wiecie?
 — E! wróble już o tém na dachach ziemiańskich gródków świergocą — rzekła Dorota — a wy jeszcze chcecie z tego przedemną czynić tajemnicę.
 I ręką zamachnęła około twarzy starego, jakby go uderzyć chciała. A Wojewoda pochwyciwszy ją namiętnie ściskać i całować począł, pewnie na raz o księciu i Biskupie zapomniawszy.