Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 237.jpeg

biegną się najwinniejsi, a nam trzeba dowodów winy i wyznań.
 Wprawdzie mam to za pewne co mi z Krakowa przyniesiono i nie od dziś o tem wiem, ale dla ukarania Sonki zeznań potrzeba...
 Na męki ich, na męki!!
 Spojrzawszy na znękanego, zgiętego, wybladłego króla, Witold z gniewem dodał.
 — Bądźże mężem, niech ci dla głupiej niewiasty serce nie pęka, niewarta ona tego...
 — Ostatniąm miał i miłowałem ją jak żonę i jak dziecko — odezwał się król bolejącym głosem. — Nie dziwuj się mi i nie łaj. Ostatek życia zatruła, na kolebkę dziecka padł cień... nieprzyjaciele nasi.
 Łkając mówił przerywanemi wyrazy, a Witold spoglądał nań, śledząc jego uczucia. Chciał mu się dać wynurzyć, aby wiedział, co ma czynić dalej.
 — Na Boga żywego — dodał Jagiełło — choć powiadasz, że wszyscy wiedzą o tem, potrzeba im gęby zamknąć, ostrożnie i tajemnie to spełnić, wrzawy nie budzić, oczów nie zwracać.
 — Nie trzeba się samym oszukiwać — przerwał Witold — tajemnica się póty uchować może tylko, dopóki winnych nie weźmiemy. Sonkę pod strażą odeszlij do mnie? rozumiesz?
 Nie odpowiedział król.
 — Na Boga — rzekł — o to się naradzić potrzeba...