Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 235.jpeg

 — Ochmistrzem jest Nałęcz stary...
 — Takim jak ty mężem, a on i ty obaście ślepi. Nie winien on, ale szlachta bezwąsa, co za nią ogony nosiła i na usługach jej była... Pierwszy z nich, najulubieńszy... Hincza z Rogowa...
 Usłyszawszy to imię, król się tak rzucił na koniu, że ten przelękły poskoczył z nim w bok i ledwie go mógł powstrzymać.
 — Hincza! ten! któregom ja głaskał i pieścił. Zdrajca! on!
 — A któż nas zdradza, jeśli nie ci, których my łaskami obsypujemy? — odparł Witold.
 — Hincza! — jeszcze raz powtórzył król zadumany.
 — Ale i inni tam albo wspólnicy lub pomocnicy tacy dobrzy jak on — dodał książe. — Jaszko z Koniecpola, Szczekocińskich dwu, Wawrzyn Zaręba...
 Z zakąszonemi usty i oczyma iskrzącemi, słuchał, po cichu sobie powtarzając te imiona król.
 — Naprzód dwie jej pomocnice, co przy niej dniem i nocą na straży bywały i drzwi pilnowały, wziąć trzeba i wysłać do mnie — mówił Witold — dwie Szczukowskie, Kaśkę i Elżę, ja z nich wszystkiej prawdy dobędę...
 Sonkę znam! Z tej ani grozą, ani łaską,