Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 143.jpeg

 Król nie lubił podobnych przypuszczeń i przerwał mowę Malskiemu.
 Zdawało się, że już miał tych zwierzeń dosyć i chciał go odpuścić, ale Malski stał.
 — Wszystko to com mówił, miłościwy królu — dodał, — mówiłem z siebie tylko. Niech Bóg uchowa, aby królowa posądzona była, iż się skarżyła i poznać dała po sobie, że cierpi. Stara się wesołą twarz okazywać zawsze, skargi od niej nie słyszał nikt nigdy.
 Jagiełło powstał z ławy, na której siedział, ręce rozkładając szeroko.
 — Kiedyż było koronacyą tę naznaczyć? Wojny, zjazdy; zbory, podróże, chwili nie miałem...
 — Ale i mowy o niej nie było — rzekł Malski.
 — Sonka mi ani razu nie wspomniała, żeby jej pilno było.
 — Boć sam srom dobijać się o to, co jej należy, nie dopuszczał — szepnął ochmistrz — a ja proszę miłości waszej, aby to, com wyznał przed nią, nie było poczytanem za mięszanie się niewczesne w sprawy, które do mnie nie należą... Z dobrego serca a miłości dla pana się to rzekło...
 Malski głęboki pokłon uczyniwszy, cofnął się ku drzwiom i wyszedł powoli, niewstrzymywany. Król sam pozostał. Siadł za stół i wodę pił.
 Wieczorem późnym zeszli się z królową, ale