Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 051.jpeg

wiem o niej nie słyszał. Nie swataliście mi jej wprzódy.
 — Bo niedorosłą była. Witold nie wiedział, że miłość wasza chcesz mieć żonę.
 — Dlaczegobym nie miał chcieć — odparł król. — To człowiekowi przyrodzona... Tylko mi Zbyszek i biskupi bronią tego i Papieżem mnie straszą, ale gdy mu się pokłonię, stary ojciec da pozwolenie...
 Mówią, że cztery wiele... ale z pierwszą krótkom żył, z ostatnią jeszcze krócej, a co mnie o nią nagryźli!
 Mów jak Sonka wygląda?
 Cebulka począł wychwalać na nowo, czując że już wyobraźnię króla nią zajął i że mu jej niełatwo z głowy wybiją. Król słuchał bardzo uważnie, a ilekroć pisarz przestawał mówić, wyczerpawszy pochwały, poruszał głową i pomrukiwał.
 — Mów jeszcze, co więcej?
 Naostatek Cebulka mówić już nie miał co. Król się zamyślił.
 — A będzie mnie ona miłowała? — westchnął ponuro, — bo młode to, a ja już... nie taki...
 (Unikał widocznie nazwania siebie starym).
 — Jakżeby tak dobrego pana nie miała kochać i niebyć mu wdzięczną, że ją wyniósł nad wszystkie inne! — rzekł pisarz.
 Wpatrzony w pościel dumał Jagiełło. Myśl