Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 040.jpeg

mniejszego zbytku, aby dokuczyć znienawidzonej dziewczynie.
 Stara piastunka przypadła na ziemi u jej kolan; zaczęły rozmawiać po cichu. Niejeden raz już doświadczyły, że je szpiegowano.
 — Wuj mnie swata — drżącym głosem poczęła Sonka...
 Przeżegnała się Femka...
 — Daj Boże w dobrą godzinę — rzekła, ręce składając. — Przecież byśmy wolne były od tej.
 Wskazała na drzwi palcem...
 — A tybyś odetchnęła swobodnie...
 — Ale mąż — oczy sobie zakrywając poczęła Sonka — dziad stary! ojcemby mi być mógł, lub...
 — Kto? — przerwała piastunka.
 Sonka schyliła się jej do ucha.
 — Jagiełło!
 Teraz Femka sobie oczy zakryła rękami drżącemi i pozostała tak długo milcząca, jakby się modliła czy płakała. Tymczasem dziewczę zadumane odzyskiwało noc nad sobą.
 — Taka dola — rzekła śmielej — stary, ale król... i Sonka królową, a Julianna by się jej kłaniać musiała!
 W oczach jej błysnęła duma.
 — Królową będąc, nie chodziłabym jak tu