Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Macocha tom trzeci 121.jpeg

 — Panie generale!
 Odwrócił się Sapora, i zobaczywszy nieznajomego, wnet do gry oczyma poszedł nazad.
 — Panie generale, przychodzę w pilnym interesie.
 — Idź do djabła! zawołał generał.
 — Przysyła mnie pani starościna Dobkowa...
 — Choćby cię królowa tu przysłała... to ci powiem jeszcze raz: idź do djabła!
 Przepiórka wyczekał chwilę.
 — Panie generale!
 — Jeszcześ ty tu?
 — Ja nie mogę odejść z niczem...
 — Mówię ci: idź z djabłem... a nie przeszkadzaj mi:
 Znowu była chwila milczenia.
 — Panie generale...
 — Łeb ci rozbiję!
 — Twardy, panie generale...
 — Czegóż chcesz? koźle uparty! czego chcesz?
 — Pani starościna na gwałt potrzebuje się z panem widzieć.
 — O tej godzinie?
 — O którejkolwiekbądź.
 — Cóz się stało?
 — Nic, tylkośmy się dowiedzieli, że pan Dobek tu jest w Warszawie.
 Sapora odwrócił głowę... a wtem karta jego przegrała, i generał, przypisując to niepowodzenie natręctwu Przepiórki, schwyciwszy talię, cisnął mu ją w oczy. Zręczny chłopak cios ten potrafił odbić rękami, po których się posypały karty, ale nie ustąpił.
 — Jeśli nie chcesz, żebym ci lichtarzem głowę rozbił, ruszaj pókiś cały, i powiedz twojej pani, żeby cię