Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Macocha tom drugi 168.jpeg

 Honory wiedział przynajmniej tyle, iż Laura mogła być w Warszawie. Wrócił natychmiast do mieszkania i poruszył cały izraelski świat, by mu jego faktora natychmiast wyszukano...
 Czekał nań wszakże do wieczoru napróżno; późno w noc dopiero nadszedł pożądany w kwaśnym humorze, który zdawał się być jego przyrodzonem usposobieniem.
 — Nie ma nic? zpytał Dobek...
 — Nic, nic a nic, trzęsąc głową rzekł faktor; na to trzeba czasu.
 — No, to ja mam ślad...
 — Pan! pan masz ślad? spytał zdumiony wielce Izraelita, niedowierzając, ażeby ktoś mógł bystrzejszym być nad niego.
 — Tak jest... Koń, na którym moja krewna uszła, został tu w Warszawie sprzedany. Kupił go Kawaler Georges, wychowaniec pana hetmana... który mieszka...
 — A! już ja wiem gdzie mieszka, przerwał żyd myśląc. Koń siwy... klacz?
 — Tak jest..
 — Piękna wcale, mówił żyd jak do siebie. Jakim pan sposobem o tem wiesz?
 — Przypadkiem..
 Żyd się zamyślił.
 — Teraz, rzekł, to co innego; jest się za co zaczepić, ale póki nie było... a zaczepki musiałem szukać... to był niedobry interes! Po koniu my dojdziemy reszty...
 Skłonił się jarmułką i odszedł.
 Następnych dni znowu czekając nie było co robić. Dobek się błąkał jak Marek po piekle. Jednego wie-