Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 222.jpeg

do drzwi i wchodził, tak, że się tłok stał wielki dokoła. Chciano się dowiedziéć coś o wojsku i o królu, o których ks. Jan tyle wiedział co i oni. Zamilkł więc, dopókiby nie rozeszło się zbiegowisko i nie pozostał sam z podskarbim. Dano mu się nawet posilić trochę, aby mógł lepiéj opowiedziéć o sobie i swych przygodach.
 Nie było co taić, począł więc od spotkania z Jagiełłą i wojskami. Merheim nie miał czasu dopytywać o liczbę i siłę.
 — Siostrzenica moja — rzekł — córka Barbary Noskowéj, dziecko szalone. Po przejściu wojsk w nocy, z jednym sługą znikła. Matka jest w rozpaczy, domyśla się, że stawiąc życie, poszła przebrana szpiegować w obozie.
 Podskarbi zdziwiony przyskoczył do księdza.
 — Możeż to być!
 Jedno spojrzenie dowiodło mu, iż ksiądz Jan kłamać nie mógł.
 — Tak, to zawsze była dziwna i samowolna natura, dziecko niepohamowane, gotowa była to uczynić.
 — I pójść na zgubę oczywistą! — dodał ks. Jan.
 Merheim nie zdawał się podzielać tego zdania. To poświęcenie dla Zakonu cieszyło go.