Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 051.jpeg

 — Ale cóż nam po tém? co nam po tém? powtarzam—odezwał się Ulryk.
 — Jakto? Żarzewiem go piec będzie głupia zazdrość,—mówił rozogniając się Merheim,—porzuci obóz, wojsko, wojnę, a poleci pilnować małżeńskiego łoża.
 — A jakże podejrzenie to zrodzić się ma?—spytał Ulryk.
 — Trzeba kogoś, coby je rzucić umiał, a nikt lepiéj tego nie dokaże nad kobietę... Cóż powiecie, gdyby mu czar zadała, albo i napój jaki... a myśmy się pozbyli nieprzyjaciela, aby na chwałę Bożą pracować spokojnie?
 Ze wzgardą popatrzał Mistrz na śmiejącego się podskarbiego.
 — Ciemno mi to jakoś, i powiem prawdę, brudno i czarno wygląda—odparł Mistrz;—z orężem w ręku walczyć, a życie i gardło dać, to rozumiem, ale tak...
 — Boć to nie wasza sprawa—pośpieszył podskarbi,—ani wam się godzi mieszać do tego. Idzie o to, abyście przyzwolenie dali: podejmie się tego za grzechy swe kto inny...
 — Czego?—zapytał Mistrz.
 — Całéj roboty... wyboru ludzi, bez których