Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 040.jpeg

 — Na sąd Boży mnie wyzywacie?—zaśmiał się Mistrz—wy... robak jeden.
 — Kapłan...—przerwał stary z godnością.
 Mistrz Ulryk począł się przypatrywać starcowi, który pod groźbą nabiérał powagi i majestatu.
 Nie był to już ów przed chwilą zgięty i pokorny starowina, przed powagą Mistrza schylający głowę: czoło podniósł i oczy wlepił śmiało w Ulryka.
 — Ślę cię do więzienia i na męki—odezwał się Mistrz..
 — Panem jesteś — rzekł kapłan—czyń.
 Stali oba milczący, mierząc się oczyma; przez chwilę Mistrz się zdawał zachwianym.
 — Przebaczę wam, jeśli mi powiecie co czyni król, gdzie obóz? gdzie Witold? Idą-li Szlązacy i Czechowie, a Morawianie na pomoc? Ile chorągwi zaciężnych?
 Oburzył się stary i poruszył.
 — Mistrzu!—zawołał, podnosząc rękę do góry—czyń ze słabym co chcesz... Nie króla Jagiełły i jego chorągwi, nie księcia Witolda z jego Rusinami i Tatary obawiać się masz. Ja ci powiem o innych nieprzyjaciołach daleko niebezpieczniejszych, którzy Zakon zwyciężą i obalą.
 Mistrz stanął osłupiały.