Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 035.jpeg

 — A myśmy chyba u was poganie!—zaśmiał się jeden ze starych.
 — Nie wiem—odparł spokojnie pielgrzym.—Krzyż przecie na piersiach nosicie, a wierzę, iż go i w sercu macie.
 Zamruczano za stołem.
 — Co za jeden ten przybłęda? zkąd?
 — Pielgrzym. Kapłan ze Szlązka.
 — Coś mu z ust źle słychać—szepnął jeden z braci—Jagiełły broni...
 Wstał cichaczem któryś z za stołu i bocznemi drzwiami się wysunął.
 Rozmowa ciągnęła się daléj, a oczyma milczącego starca mierzono. Mrok się robić poczynał i świece w lichtarzach rogowych pozapalano. Niektórzy kuflami się zabawiali.
 Staruszek więc wstał, ręce złożył i nie czekając benedykcyi, a modlitwy, sam pocichu stojąc, modlić się zaczął.
 Spojrzano nań z ukosa, jakby mu za złe wzięto, iż pobożnością swoją drugim chciał dawać naukę.
 Z końca stołu starszy się ozwał:
 — Należało poczekać z drugimi na modlitwę.
 — Słaby, stary i skaleczony jestem—zawołał