Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom I 112.jpeg

 — Dobry wieczór pięknej Grecie! A co? Przynosisz mi tam co nowego? Mów!
 — Właśnie ja przyszłam do was z tem samem pytaniem — odpowiedziała śmiejąc się wdowa. — Zkądże ja mam wiedzieć co nowego?
 — Łatwiej niż ja! — odparł Paweł. U ciebie przez cały dziań pełno ludzi ze wszystkich stron świata, a każdy ci się ze śmiertelnego grzechu wyspowiada, gdy ty mu wyszczerzysz ząbki.
 Anchen w kącie rzuciła się niecierpliwie i splunęła spozierając na swego pana.
 Greta śmiała się z obojętnością prawie dziecinną.
 — Dobyłażeś co z Czechów — zapytał głos zniżając Paweł. — U nich, słyszę, niepokój na zamku? Co to jest? Domyślają się ludzie czegoś niedobrego?
 Prawa ręka wielkorządcy Fryca, Mikosz, jest w twej mocy, czy się przed tobą z czem nie wygadał?
 Greta usta składała żartobliwie, dumnie, patrząc ciągle na Pawła.
 — No? jak się wam zda? — szepnęła.
 — Jam prosty człek — zawołał stryj, ramionami ruszając — niczego się domyślać nie umiem, ale inni coś przewidują! Albert...
 — O! wasz Albert — odparła Greta — gdyby tyle serca miał co rozumu?
 Obejrzała się po izbie, i pochyliwszy do ucha