Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król i Bondarywna 045.jpeg

rak pilny, zresztą słynny z tego, że nudził wszystkich, zbierając materyały dyaryusza podróży.
 Maleńkie jego oczki błysnęły, sięgając w głąb pokoju.
 — Submituję się i przepraszam nieskończenie, stokrotnie przepraszam, tysiącznie!
 I wszedł.
 Marszałkowa spoważniała, a Grzybosia powoli wysunęła się za makaty i znikła.
 — Zabrakło nam portretów J. kr. Mości — odezwał się — a tu jeszcze mamy kilku dygnitarzy, których i tabakierkami i portretami ozdobić przyjdzie, bo już ordery mają. Potrzebujemy malarza, pani marszałkowo dobrodziejko. Podobno Plersch jest w Wiszniowcu — czybygo tu sprowadzić nie można?
 Wzrokiem bystrym przeszyła go pani Mniszchowa; Plater ani mrugnął... zażywał tabakę.
 — Niepodobieństwo — rzekła — Plersch chory.
 — Cóż mu jest? hm? — odparł widocznie zafrasowany podkanclerzy.
 — Róży dostał.
 — Proszę! róży? ale jakże mógł dostać róży, gdy nam jest potrzebny?
 Podkanclerzy zamyślił się.
 — Może już ozdrowiał.
 — Dopiero zachorował; wczoraj miałam list z Wiszniowca... leży w gorączce.