Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom IV 023.jpeg

na cztery oczy, a ty musisz drzwi pilnować...
 Szyję swą stawię — ja to wiem, ale się to stanie, lub ciebie zgubię...
 Wśród łkania starej, niewzruszony Maciek stał czekając i rozpatrując się po izbie...
 — A znajdą mnie tu — dodał, śmiejąc się — no, to powiem, że dla was tu przyszedłem. Nie zrobi wam to niesławy, że takiego jak ja kochanka macie...
 Żart ten więcej jeszcze oburzył starą; pokazała mu na drzwi, Borkowicz stał nieporuszony...
 — Ależ szalony — poczęła po chwili Konradowa... Toż tu na nas, na młodą królowę, tysiąc oczów patrzy...
 — To co? — odparł Maciek... — Teraz nikomu nie postanie nawet w głowie, aby się kto śmiał do królowej przekradać?
 Właśnie to pora — lub nigdy...
 Wszyscy oszołomieni, nikt oczów niema a podejrzenia nie poweźmie nikt. Prędzej uwierzą, że podpiwszy Borkowicz, młodej nie znalazłszy, do starej poszedł na zabawę...
 Odpychała go od siebie napróżno Konradowa, stał uparty.
 — Nie odejdę ztąd, aż mi słowo dasz... — rzekł. — Nie darmom przyszedł... Chcesz, nie chcesz, a musisz... albo o pierścieniu historję powiem — niech ci choć szyję ukrócą!