Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 258.jpeg

 — Cóż tu gotować? — spytała — zkąd ja tu wezmę przyprawy? a i wody nawet ledwie męty!
 — Po wodę pójdę — rzekł Tumry.
 — Nie chodź, nie zostawiaj mnie samą — szepnęła Motruna.
 — Po wodę i ja schodzę — odezwała się Jaga.
 — A wiész gdzie ona?
 — O! uczyć mnie nie trzeba: jużcić dokąd najlepiéj ubita ścieżynka, tam woda pewnie! A może gdzie kozę lub krowę spotkam, to ją dla was wydoję; dajno garnuszka tylko.
 — Jago! będzie biéda! — rzekł Tumry.
 — A tak to jéj nie ma? — odparła cyganka. — Lepiéj z głodu zdychać, czy na szubienicy tańcować? — wszystko jedno! Daj garnuszka.
 Stara wychodzić miała, kiedy się zjawił Janek, z mlékiem, chlebem, dzbankiem wody i węzełkiem krup: trochę tylko drzwi uchylił, dary swoje wsunął, słowa nie rzekł i wybiegł nazad pędem.
 Jaga pochwyciła wszystko, a węzełek naprzód wetknęła za pazuchę dla siebie, udając, że mléko przelewa aby je zagrzać prędzéj. Nikt tego złodziejstwa nie spostrzegł.
 Od tego poczęła stara swoją posługę w lepiance