Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 224.jpeg

 — Cha! cha! wielka nowina! wielka nowina!
 — A cóż ci to Janku? z czémżeśto tak przyleciał? — spytała go Motruna z uśmiechem łagodnym, bo się do biédaka serdecznie była przywiązała.
 — O staje od wioski — rzekł Janek — wracając z lasu, spotkałem bandę cyganów, która się na łące rozłożyła noclegować.
 Tumry wstrząsł się cały, zabełkotał coś niezrozumiale; a Motruna przestraszona instynktowo, załamała ręce.
 — Czegoż oni tu przyszli? — odezwała się — po co?
 Serce jéj biło sama nie wiedziała czego, i strach jakiś ogarniał; Tumry widocznie był poruszony i zniepokojony, ale usiłował udać obojętność.
 — A co nam tam cyganie! — rzekł powolnie — przyszli, to i pójdą przenocowawszy!
 — Ale jednak pilnujno ty męża, Motruno kochanie, żeby ci go cyganie nie pochwycili jak swego — dodał głupi Janek
 — Biadato już, kiedy kogo potrzeba pilnować! — odparła kobieta
 — Strzeżonego Pan Bóg strzeże — rzekł gość. — Ale mnie trzeba iść do chaty; dobranoc!
 Zwrócił się i pobiegł.