Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 068.jpeg

(diabli syn) patrzajcie, już się powąchali! Ale ja to Motrunie wybiję z głowy! Taki krew krwią: — cygan jéj pachnie! Nie można się wytrzeć z tego cygaństwa; tyle lat pracuję, żeby ludzie o niém zapomnieli, a tu mi ono znowu włazi w drogę. Trzeba wcześnie zaradzić; a to powiedzą, że cygan stary umyślnie ją swojakowi poswatał. O! o! niedoczekanie wasze.
 I biło staremu serce. Wpadł do chaty, gdzie już córka około pieca się zwijała, zasapany od gniewów wewnętrznych.
 — Słuchajno, Motruna! słuchaj! nie odwracaj się i nie udawaj mi, że w garnku głowę chowasz i uszy; ze mną żartów nie ma. Co tobie do cyganów, co cyganom do ciebie? Będzie źle, mówię że będzie źle; ja tego nie zniosę. Ty gospodarska córka, a cygani ci pachną!
 Chwilę milczała dziewczyna, aż nareszcie podniosła głowę.
 — A cóżto tak złego — odezwała się pocichu — że się przyczepił; ja go nie prosiła o to.
 — To go było odprawić.
 Ruszyła ramionami.
 — A jak mi i pomógł, to cóż się złego stało?