Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Quo vadis t.2 114.jpeg

 — Tak jest — i złamał mi ramię, ale się obroniłem.
 — Złamanem ramieniem?
 — Pomógł mi pewien barbarzyńca, który był od Krotona silniejszy.
 Nero spojrzał na niego ze zdziwieniem.
 — Silniejszy od Krotona? Chyba żartujesz? Kroto był najsilniejszy z ludzi, a teraz jest Syfaks z Etyopii.
 — Mówię ci, Cezarze, com widział na własne oczy.
 — Gdzież jest ta perła? Czy nie został królem Nemoreńskim?
 — Nie wiem, Cezarze. Straciłem go z oczu.
 — Nie wiesz nawet, z jakiego narodu?
 — Miałem złamaną rękę, więc nie mogłem się o nic go wypytać.
 — Poszukaj mi go i znaleź.
 Na to Tigellinus rzekł:
 — Ja się tem zajmę.
 Lecz Nero mówił dalej do Viniciusza:
 — Dziękuję ci, żeś mnie podtrzymał. Mogłem, padłszy, rozbić głowę. Niegdyś dobry był z ciebie towarzysz, ale od czasu wojny i służby pod Korbulonem, zdziczałeś jakoś i rzadko cię widuję.
 Poczem, pomilczawszy chwilę, rzekł:
 — Jak się ma owa dziewczyna... zawązka w biodrach... w której się kochałeś i którą odebrałem Aulusom dla ciebie?...