Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Quo vadis t.1 210.jpeg

 — Co przynosisz?
 — Za pierwszym razem przyniosłem ci, panie nadzieję, obecnie przynoszę pewność, że dziewica zostanie odnaleziona.
 — To znaczy, żeś jej nie odnalazł dotąd?
 — Tak, panie, alem odnalazł, co znaczy znak, który ci uczyniła: wiem, kto są ludzie, którzy ją odbili, i wiem, między jakiego bóstwa wyznawcami szukać jej należy.
 Viniciusz chciał się zerwać z krzesła, na którem siedział, lecz Petroniusz położył mu dłoń na ramieniu i zwracając się do Chilona rzekł:
 — Mów dalej!
 — Czy jesteś zupełnie pewny, panie, że dziewica nakreśliła ci rybę na piasku?
 — Tak jest — wybuchnął Viniciusz.
 — A zatem jest chrześcijanką i odbili ją chrześcijanie.
 Nastała chwila milczenia.
 — Słuchaj, Chilonie — rzekł wreszcie Petroniusz. — Krewny mój przeznaczył ci za odszukanie dziewczyny znaczną ilość pieniędzy, ale niemniej znaczną ilość rózeg, jeśli go zechcesz oszukiwać. W pierwszym razie kupisz nie jednego, ale trzech skrybów, w drugim filozofia wszystkich siedmiu mędrców, z dodatkiem twojej własnej, nie stanie ci za maść gojącą.
 — Dziewica jest chrześcijanką, panie! — zawołał Grek.