Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Krzyżacy 0707.jpeg

 — Przyzwijcie go! Albo nie... Sam do niego pójdę.
 — Przyzwę go! — rzekł stary.
 I wyszedł. Lecz nim przyprowadzi! księdza, weszła Jagienka.
 — Chodź tu! Wiesz co jest? Dwa dni temu był tu Zbyszko.
 A ona zmieniła się w jednej chwili na twarzy, i nogi przybrane w obcisłe pasiaste nogawiczki, zadrżały pod nią widocznie.
 — Był i pojechał? — pytała z bijącem sercem. — Dokąd?
 — Dwa dni temu, a dokąd, może ksiądz wie?
 — Trzeba nam za nim! — rzekła stanowczym głosem.
 Po chwili wszedł ksiądz Kaleb, który, sądząc, że Maćko wzywa go po to, aby zapytać o Juranda, rzekł, uprzedzając pytanie:
 — Śpi jeszcze.
 — Słyszałem, że Zbyszko tu był? — zawołał Maćko.
 — Był. Dwa dni temu wyjechał.
 — Dokąd?
 — Sam nie wiedział... Szukać... Pojechał ku granicy żmujdzkiej, gdzie teraz wojna.
 — Na miły Bóg, powiadajcie, ojcze, co o nim wiecie.
 — Wiem tyle, ilem od niego słyszał. Był w Malborgu i możną tam opiekę pozyskał, bo brata mistrzowego, który jest pierwszym między