Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 211.jpeg

—   203   —

do niego tak bardzo, że cię rozstanie z nim tak wiele kosztuje.
 — Tak! — odpowiedziała — lubię go bardzo i smutno mi będzie bez niego; ale większy mi żal, gdy pomyślę, że on tam na świecie będzie żył, patrzał, uczył się, wtedy, gdy ja...
 Otocki zbladł.
 — Czy chciała-byś — zaczął zwolna — czy chciała-byś żyć tam, dokąd on jedzie?
 Z naiwném samolubstwem młodości zawołała żywo:
 — O tak! tam, czy gdzieindziéj, byle nie tu, byle nie tu!
 Opasające kibić jéj ramię Otockiego opadło. Chciał coś powiedziéć; rumieniec trysnął mu na zorane czoło; ale, jak zwykle, dla niéj i przy niéj powściągnął się i, tylko wzniosłszy ku gazowemu płomykowi oczy, pełne stalowych błysków, mrugał powiekami tak szybko i uparcie, jak gdyby chciał powstrzymać łzy, albo jak gdyby oślepł nagle i przejrzeć usiłował.
 Julek przed miesiącem otrzymał od zwierzchności szkolnéj tak zwane świadectwo dojrzałości i wyjeżdżał do stolicy, w celu uczęszczania na kursa medyczne w istniejącéj tam Akademii. W przeddzień wyjazdu jego, sine ściany małéj sypialni Ryżyńskich były świadkami sceny następującéj. Około północy, pani Aniela zdjęła ze ściany skarbonkę z białą kartą, noszącą napis: „Dla Julka na uniwersytet„” i z ro-