Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 142.jpeg

—   134   —

 — Dlaczego przestałeś jeść, Marceli? — zapytała, — Mój Boże! jakże można jeść tak mało, pracując tak wiele! Czy ci nie smakuje? czy może... nieprzyjemność jaką dziś miałeś?...
 Ryżyński uczynił powolny ruch ręką.
 — Co tam! — rzekł, — ile chcę, tyle jem, więcéj nie chcę.
 Mówił suchym i przytłumionym głosem. Pani Aniela patrzała na niego coraz niespokojniéj.
 — Cóż? — zaczęła, — pewnie znowu ten powiedział ci co przykrego? Może ci więcéj jeszcze, niż zawsze, roboty nadawali? Miałeś nieprzyjemność jakąś... już ja to widzę...
 Energiczniéj nieco, niż przedtém, Ryżyński zaprzeczył.
 — Ej nie! nic dziś nie stało się nowego. Poco masz martwić się daremnie! jak wczoraj, tak dziś, tak jutro... Co było, to jest, a co jest, to będzie!.. i koniec.
 — No, no! — uspokojona już nieco, odrzekła pani Aniela, — żeby tylko gorzéj nie było... żeby nie gorzéj...
 — Otóż to! — dokończył Ryżyński, a gdy wymawiał krótki ten wyraz, kąty ust jego drgnęły, a w głębi leniwych i ostygłych źrenic zamigotało smutne i trwożne światełko.
 Do tych kilku zamienionych słów ograniczała się cała przyobiednia rozmowa. Lusia i Julek nie