Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z życia realisty 023.jpeg

spokojne a tak głębokie uczucia, które łączą ojca z synem, brata z siostrą. Dla każdego, kto z piersi swéj nie wyrzucił ostatniéj iskry poczciwego ciepła, dla każdego, ktokolwiek jest zdolny do jakiéjbądź myśli dobréj, obrazy owe uczucia zostaną na zawsze świętą kartą życia, z któréj, w chwilach wielkiéj boleści lub wielkiego grzechu, człowiek modlić się będzie, szukając oczyszczenia i ulgi. Pamiątki rodzinne, to Sanktuaryum, u progu którego korzy się duma wszelka i wszelki hart klęka, schylając się ku pocałowaniu relikwii, pozostałych po ojcu, matce, siostrze.
 Ludzie zwać mię zwykli wcieleniem chłodu i obojętności a jednak, gdym oto wspomnienia rodzinne wywoływać zaczął przed siebie, oko mi zwilgotniało łzą podobno.
 Często chodziłem z siostrami na przechadzki po łąkach, lasach lub drogach, kręto wijących się śród pól uprawnych. W przechadzkach tych, wyraźniéj niż kiedy, objawiała się odrębność umysłów dwóch dziewcząt.
 Raz np. w gaju, dom otaczającym, ujrzeliśmy bluszcz leśny, który splotami obejmował smukły pień brzozy, samotnie stojącéj śród niewielkiéj polanki.
 — Hedera Helix! — zawołała, podchodząc ku niemu Felicya, która właśnie w owém lecie mogła pracować nad botaniką. — Śliczna roślina? nieprawdaż,