Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Wesoła teorya i smutna praktyka 161.jpeg

senki w najwyraźniejszéj stoi sprzeczności z najelementarniejszemi pojęciami o fizyologii. Serce bowiem stanowi w organizmie człowieka główny przyrząd krąźenia krwi, bez którego to ostatnie w żaden sposób odbywać swych funkcyi nie może. Gdyby tedy młoda dziewczyna jakimkolwiek sposobem utraciła to najważniejsze ze wszystkich naczyń naczynie, już-by téż żadną miarą nieszczęścia swego opiewać nie mogła, dla téj prostéj przyczyny, że żyć-by przestała, a po śmierci nikt nieszczęść swoich nie opiewa. Słowa zatém piosenki, osądzone z racyonalnego stanowiska, nie posiadały żadnego sensu, a ułożenie ich należało przypisać lekkości, z jaką Francuzi traktują najważniejsze, choćby naukowe, przedmioty. Niemiec, który do wszystkiego przystępuje z należytą powagą i z krytycznym poglądem, nie wydał-by pewno na świat podobnego absurdu...
 Tak myślał doktor Władysław w czasie przegrywki, poprzedzającéj drugą zwrotkę pieśni, i uśmiechał się nieznacznie. Jakkolwiek jednak usiłował skrywać skeptyczny ten uśmiech, dojrzała go panna Kornelia, naprzeciw któréj stał, i w drugiéj zwrotce zaśpiewała wyrazy: j’ai perdu mon coeur!... z taką żałością, a razem gorącą intonacyą głosu, że doktor Władysław doświadczył takiego poczucia, jakby go ktoś końcem szpileczki bardzo delikatnie ukłuł w samo serce. Zarazem pomyślał, że nie należy wyrazów śpiewu rozumiéć w dosłowném ich znaczeniu, i że