Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 217.jpeg

mowę z gospodarzem domu, który niedbale dzielił się z nim wiadomością o wynalezionym u jakiegoś kolekcyonisty rzadkim i pięknym obrazie.
 — Prawdziwy, autentyczny Overbeck. Mieliśmy go obejrzeć z Maryanem, ale ponieważ Maryan nie przyszedł...
 Zwrócił się do młodego Darwida:
 — Porquoi n’est-tu pas venu?
 Odpowiedzi nie było. Maska woskowa, oparta o poręcz fotelu, pozostała nieruchomą i błyszczącemi oczyma nieruchomo wpatrzoną w pustą przestrzeń.
 — Overbeck! — podjął Kranicki i dodał: — prerafaelita?
 Po nieruchomych rysach Maryana przebiegło przykre drgnienie. Bez najlżejszego jednak poruszenia rysów lub postaci, mruknął:
 — Nazarejczyk!
 Kranicki z zawstydzeniem i śpiesznie podchwycił:
 — Oui, oui! pardon! Nazarejczyk!
 Baron ożywił się.
 — Ależ naturalnie! Nazarejczyk pur sang! Zupełnie błędnie profani mieszają nazarejczyków z prerafaelitami. To są osobne szkoły. Ten obraz Overbecka, tutaj, c’est une trouvaille. Więcej po-