Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 169.jpeg

 Nim do niej doszedł, usłyszał jeszcze kilka urywków rozmów:
 — Za kilka minut rozmowy z piękną kobietą tyle pieniędzy sypnąć — to charakter!
 — Obiecujący bęben! co?
 — Szczególnie dla papy!
 — Długów też ma podobno tyle już, co kędzierzawych włosów na głowie!
 — Pożycza też na rachunek kieszeni papinej...
 — Albo i śmierci...
 Inni mówili:
 — W takich rękach to maleparta prędko pójdzie do czarta!
 — Dlaczego: maleparta?
 — A no, czy możesz wyobrazić sobie św. Franciszka z Asyżu, zbierającego miliony?
 Gdy kareta toczyła się po ulicach miasta, głowa Darwida pełną była mnóstwa sprzecznych myśli. Tak, tak; ten jelonek posiada szczególną zdolność do wyżerania złotego piasku w Paktolu! Ale w jakiż sposób, pełen wdzięku i prawdziwie książęcy, umie to czynić! Dumny jest z tego syna i zarazem ciężko niespokojny i zgryziony. Bo jednak zawsze trwać tak nie może. Zaciąga długi na ewikcyę — jego śmierci. I to próżniactwo absolutne! Czegóż wart czło-