Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 164.jpeg

niepyszna pani będzie musiała do miasta powrócić!
 — Ale gdzież tam! Byłoby to przecież z jego strony niegrzecznością!
 — Któż to taki ten ładny blondynek? — zagadnął jakiś głos niewieści.
 — Młody Darwid. Syn tego sławnego spekulanta.
 — Jakiż młody! To dziecko?
 — Człowiek z milionami, jak brzoskwinia na słońcu, prędko dojrzewa.
 — Po jakiemu oni mówią? Dosłyszeć nie mogę, ale nie po francusku.
 — Po włosku, bo ona Włoszka.
 — Ależ trzepie po włosku, jakby Włoch rodowity!
 Ten sam głos, który mówił o brzoskwini, zauważył:
 — Miliony to jak Duch św.: kogo dotkną, ten zaraz wszystkimi językami świata mówić zaczyna!
 Wszyscy odjeżdżający już zniknęli we wnętrzu wagonów, których drzwi z suchymi stukami zamykać się zaczęły. Artystka tym razem szybko postąpiła naprzód, ale młody Darwid powiedział słów kilka, od których zrazu na twarzy jej odmalowało się zdziwienie, a po-