Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 038.jpeg

 Suchą dłonią głaszcząc jej blado-złote włosy, mówił dalej:
 — Uwielbienie, kochanie i tym podobne rzeczy natury uczuciowej są bardzo piękne, bardzo miłe, ale nie powinny stać na pierwszem miejscu...
 Słuchała tak chciwie, że aż wargi jej rozwarły się nieco i jak posąg znieruchomiała.
 — A co, tateczku, stać powinno na pierwszem miejscu?
 Darwid nie zaraz odpowiedział. Co? Co stać powinno na pierwszem miejscu?
 — Obowiązek — wymówił.
 — Jaki obowiązek, tateczku?
 Znowu milczał chwilę. Jaki obowiązek? No, jakiż obowiązek?
 — Naturalnie, że obowiązek pracy, żelaznej pracy...
 Rumieńce jej wzmagały się; była cała ciekawością, chciwością usłyszenia słów ojcowskich.
 — Pracy, dlaczego? Ojczulku!
 — Jakto: dlaczego?
 — W jakim celu? W jakim celu? bo przecież nikt tak sobie, dla samego pracowania nie pracuje! W jakim celu?
 W jakim celu? Jakże to dziecko pytaniami