Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom II 011.jpeg

niekiedy Lili Kerth na publicznych przejażdżkach i kilka razy ukazał się z nią nawet w loży teatralnej. Było to sprzeczne ze zwyczajami, zwłaszcza przez wzgląd na stosunek jego do Ireny, ale uległość zwyczajom nie byłażby stawaniem na straży grobów, lub «cerowaną szkarpetką?»
 W tym wypadku, Maryan, nie wiedzieć dlaczego, przyjaciela nie pochwalał.
 — C’est crâne, mais trop cochon — osądził i dął się trochę na barona, a z ciekawością patrzał na siostrę, także w teatrze obecną. Irena jednak siedziała w loży jak zwykle, spokojna i dystyngowana, trochę sztywna, niczem nigdy nie zachwycona, ani rozśmieszona. Jak zwykle też, rozmawiała z baronem w antraktach, aż Maryan, patrząc na nią, uśmiechać się zaczął:
 — Jakże ci się podoba twoje vis-à-vis? — zapytał.
 Irena niedbale odpowiedziała:
 — Qui? cette fille?... kolor włosów ma przepyszny. Czyste złoto weneckie.
 Ani obrazy, ani zawstydzenia.
 — Brawo! — rzekł Maryan.
 I z komiczną uroczystością w głosie dodał:
 — Chère soeur, jesteś umysłem zupełnie no-