Iż ofiary żydów niemiłe są Bogu. Is., LXVI, 1—3; I, 11; Jerem. VI, 20. Dawid, Miserere, 18. — Nawet ze strony dobrych, Expectavi.[1] Ps. XLIX. 8—14.
Iż je ustanowił[2] jeno dla ich srogości. Mich., cudownie VI, 6—8. I. R.[3], XV, 22; Oz. VI, 6.
Iż ofiary pogan znajdą przyjęcie u Boga, i że Bóg odejmie swą przychylność ofiarom żydów. Malach., I, 11.
Iż Bóg uczyni nowe przymierze przez Mesjasza, i że dawne będzie odrzucone. Jerem., XXXI, 31.
Mandata non bona.[4] Esech.
Iż dawne rzeczy będą zapomniane. Is. XLIII, 18, 19; LXV, 17, 18.
Iż nie będzie już pamięci o arce. Jer., III, 15, 16.
Iż świątynia będzie odrzucona. Jer., VII, 12, 13, 14.
Iż ofiary będą odrzucone, a ustanowione inne ofiary, czyste. Malach. I, 11.
Iż porządek ofiarniczy Aarona będzie potępiony, zasię Melchizedechowy wprowadzony przez Mesjasza. Dixit Dominus.[5]
Iż ten porządek ofiarniczy będzie wieczny. Ibid.
Iż Jeruzalem będzie odtrącona, a Rzym przyjęty. Dixit Dominus.
Iż imię żydów będzie odrzucone, a nowe imię nadane. Is., LXV, 15.
Iż to ostatnie imię będzie lepsze niż imię żydów, i wieczne. Is., LVI, 5.
Iż żydzi mieli zostać bez proroków (Amos), bez królów, bez książąt, bez ofiary, bez bożyszcza.
Iż żydzi będą istnieli mimo to zawsze jako naród. Jer. XXXI, 36.
Republika. — Republika chrześcijańska a nawet judajska miała zawsze jedynie Boga za pana, jak to zauważa żyd Filon, O monarchji.
