Żydzi cieleśnicy oczekiwali Mesjasza cielesnego, chrześcijanie zaś grubo myślący sądzą że Mesjasz zwolnił ich od miłowania Boga: prawdziwi żydzi i prawdziwi chrześcijanie czczą Mesjasza, który dał im umiłować Boga.
Aby wykazać, iż prawdziwi żydzi i prawdziwi chrześcijanie mają jedną i tę samą religję. — Religja żydów zdawała się polegać zasadniczo na ojcostwie Abrahama, na obrzezaniu, na ofiarach, na obrzędach, na arce, na świątyni, na Jerozolimie, wreszcie na prawie i na przymierzu Mojżesza.
Twierdzę: iż nie polegała ona na żadnej z tych rzeczy, ale tylko na miłości Boga, i że Bóg potępiał wszystkie te inne rzeczy.
Iż Bóg nie ma względów na potomstwo Abrahama.
Iż żydzi będą ukarani przez Boga jak obcy, jeśli go obrażą. Deut., VIII, 19: „Jeżeli zapomnicie Boga i pójdziecie za obcymi bogami, przepowiadam wam, że zginiecie w taki sam sposób jak narody które Bóg wytępił w waszem obliczu.”
Iż obcy będą przyjęci od Boga tak jak Zydzi, jeśli go będą miłowali. Is., LVI, 3. „Niechaj obcy nie powiada: Pan mnie nie przyjmie. — Obcy, którzy przywiążą się do Boga, będą mu służyć i kochać go: zawiodę ich na mą świętą górę i przyjmę od nich ofiarę, dom mój bowiem jest domem modlitwy.”
Iż prawdziwi żydzi wywodzili swoje przewagi od Boga, nie od Abrahama. Is, LXIII, 16: „Jesteś prawdziwie naszym ojcem, i Abraham nie znał nas, i Izrael nie wiedział o nas; to ty jesteś naszym ojcem i odkupicielem.”
Sam Mojżesz powiada im, że Bóg nie miałby względów na osoby. Deut., X, 17: „Bóg, powiada, nie ma względów na osoby, ani na ofiary.”
Sabbat był tylko znakiem, Ex. XXXI, 13; i pamiątką wyjścia z Egiptu, Deut., V, 15. Zatem nie jest już potrzebny, skoro trzeba zapomnieć Egipt.
