Obaczysz jak się wszyscy oni zmienią.
Ten, który sobie przywłaszcza na ziemi
To miejsce moje, miejsce moje, miejsce,
W obec Bożego Syna nie zajęte,
Z cmentarza mego uczynił kałużę
Krwi i plugawstwa, z której się tam cieszy
Duch niegodziwy z tej wyżyny spadły![1]“
Wnet barwą, jaką wieczorem i rano
Słońce z przeciwka maluje obłoki,
Widziałem, niebo oblokło się całe.
A jak niewiasta zacna, samej siebie
Zawsze bezpieczna, przecież słysząc tylko
O błędzie innej, trwożliwą się staje;
Tak Beatricze zmieniła się w licu,
I tak się wonczas ćmić musiało niebo,
Kiedy Najwyższa Moc na męce stała.[2]
Potem się dalsze słyszeć dały słowa
W głosie do tyla zmienionym, że nawet
Lica się jego nie zmieniały więcej:[3]
„Oblubienica Chrystusa nie na to
Z krwi mojej, Lina i Kleta urosła,
Aby służyła do nabycia złota;
Lecz, by tu żywot nabyli szczęśliwy,
Syxtus i Pius, i Kalikst i Urban,
Po długim płaczu, krew przeleli swoją.[4]
Nie było myślą naszą, by połowa
Chrześciańskiego ludu po prawicy
Następców naszych, druga po lewicy
- ↑ Śty Piotr wyraża oburzenie swoje przeciwko Bonifacego VIII., którego nie uznaje prawnym następcą swoim i którego obwinia o skalanie Stolicy Apostolskiej, Rzymu, okrucieństwem i rozpustą, z czego oczywiście cieszyć się tylko może zły duch (Lucifer).
- ↑ To jest tak się zapewne zaćmiły i zmieniły oblicza aniołów w niebie w czasie męki Chrystusa Pana.
- ↑ To jest lica św. Piotra.
- ↑ Linus i Kletus, papieże pierwszych czasów chrześcijaństwa; Syxtus w 128, Pius w 154, Kalikst w 218 i Urban 231 r. papieże.
