Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 53.jpeg

proroctwá od Dawidá tedy prosili prorokowie iego, áby więcey psálmow vdziàłáł. A tako pocżął ten psalm przed domem swoim.“ 73 „Ten psalm vcżynił Eman z náucżenia Dawidá;“ 74 „T. p. v. Chore z sinmi swoimi á iest o spowiedzi“; 75 T. p. złożyli kapłani y proroci á iest o zmartwychwstaniu bożem“; 76 „T. p. v. D., kiedy święty duch był sie náwrócił kniemu ienźe był odstąpił od niego dla proźby sinu swemu krolestwá cżesnego“; 77 „T. p. v. D. y przykazał prorokom we cżwartek kázáć ludu áby nie cćili innego bogá iedno tego ienże wielikie dziwy cżyni“ itd.
 W ps. 75, 6 od łáiania (poswarzenya puł.); ziemia... 8 vspokoiłâ sie (odpoczynęła puł.); 9 wszytki zmierne ziemie (wszytki vtulne na ziemi puł.) mansuetos. 76, 7 aby lupszy był ieszcze (complacitior, łaskawszy Wróbl. lubieżliwszy flor. puł., lubieji (?) klementyński); odetnie (odrzeże puł.); od rodzaiu w rodzaj (od pokolenia w p. puł. flor.); 10 y rzekłem ninie począłem to przemienienie (et dixi nunc cepi! dopyrzo urozumiał jeśm puł., inaczej flor., Wróbl zaczął rozumieć, Czesi pojął itp., które może i w krak. czytać należy?); 16 wielość źwięku wod (mnostwo szumu w. puł.); 77, 2 gadania (gadki puł.) propositiones; 3 quanta audivimus iáko wielikie rzeczy (kielko puł., taka odmiana zawsze), ale w 45 w. kielkokroć rozgniewáli ij ná puszcży (rozgniewać krak. zamiast rozżurzyć i rozgorzyć dawniejszych tekstów); 52 y mory ich śrzonem (sc. pobił), Wróbl ma jednak już morwy. 78, 11 wyláná (wylita puł.); łkánie spętánych (wzdychanie spiętych); 12 umartwionych (śmiercią pobitych, mortificatorum, termin krakowski bardzo ciekawy, niezwykły, por. ruskie umiertwit’); 1 położyli Jeruzálem w iábłecżną strożą, jako jatę, w której owoce kładą Wróbl. 77, 76 de postfetantes accepit eum odpłodnych wziął y (taksamo Wróbl: i wziął go od owiec płodnych, flor. i puł. kuszą się o inne oddanie tekstu). 79, 11 arbusta rożdże (chrost puł.), extendit palmites sćiągnęła látorośli... odroślie (oczywiście zamiast odrośli puł.), bierzą (biorą puł.) ią wszytci ktorzi przemijaią drogę; następny wiersz dosłownie jak w puł.: skáził ją wieprz z lássá y osobny źwierz wypásł (popasł puł.) iest ią. Canticum Moysis exodus XV: chwálebnie vwielmożon iest (wielebnie uczcion puł.); 4 pan iáko mąż boiárzin wszechmocne imię iego (mąż bojujący puł.), zástępy (wojskę); 6 vwielmożoná (powielbioná); 22 iże wszedł iest ieżdźiec Phárao z wozmi y skońmi swoimi (jezdecki i z panoszami puł.); ps 80, 2 z lutnią, jak Wróbl. (z gęslmi puł.), trąbcie w nową trąbę z mośiędzu we známienitem dniu świętá wászego (buecinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestre trąbcie w trąbę na nowym kxiężycu w dzień znamienity itd. Wróbl; w godną trąbę w z. d. god waszych puł., w hodowej trubie klementyński); 4 Izdráel; 6 chrzebt