Strona:PL Agaton Giller-Opisanie zabajkalskiej krainy w Syberyi t. 1 118.jpeg

sposobów zbogacenia się, szacunek kolegów i publiczności. Pieniądz jest dowodem rozumu, zacności, on jest cnotą i wynagradza jakby zasługa postępki nikczemne dawniej popełnione. Na całym świecie człowiek bogaty jest szanowany, lecz prócz Ameryki nigdzie takiego szacunku nie posiada jak w Moskwie, a szczególniej w wschodniej Syberyi. Ubrani w surduty i palta nieposiadają samodzielności myśli, niedbają o samodzielność stanowiska w społeczeństwie, i o dążeniu do życia politycznego, nie ma co mówić. Kwestye publiczne wielkiej wagi zajmują ich o tyle, o ile wpływu wywierają na obroty handlowe. Nauka jest dla nich także rzecz niepotrzebna. Mają wszyscy wiele sprytu, naturalnego rozsądku i ten im wystarcza. Dla nauki szkoda czasu, lepiej go obrócić na zabawy, używanie życia przy butelce i na łonie kobiety, oraz na przemyśliwanie sposobów zbogacenia się, będącego alfą i omegą wszystkiego na świecie.
 Znalazły się jednak w ich gronie dwie osoby, które, o rzadki fenomen! poświęciły się nie tylko handlowi ale i nauce. Pan Juriński, kupiec tutejszy, członek geograficznego towarzystwa, z zapałem oddaje się botanice: odbywa podróże po Dauryi i nad Amurem, zbierając kwiaty do swego zielnika, kopiuje stare napisy, zbiera zabytki archeologiczne, opisuje całe okolice, jednem słowem, pożytecznie pracuje na pięknem polu nauki. Pan Zinzinów jest także botanikiem, posiada oranżeryę w Nerczyńsku, odbywa ekskursye i pisuje artykuły do różnych dzienników. Kupcy dowodzą, że handel i nauka niechodzą w parze a dla poparcia swojej opinii wskazują pana Zinzinowa, który botanizując, pozwolił na roli swojej kupieckiej działalności, wyróść chwastowi bankructwa. W oczach ludzi szerszego poglądu, poświęcenie zysków materyalnych wznioślejszym dochodom moralnym, jakie daje nauka, zawsze budzi sympatyę; z nią też wymieniam nazwiska nerczyńskich botaników i ich drobne ale piękne prace.
 Kupiectwo nerczyńskie, nie posiada wielkich kapitałów; cały kapitał kupców 1852. roku wynosił 93,000 rs., a w 1856. roku 120,600 rs. Zamożniejsi sprowadzają do swoich skle-