wiadomo, nikt dotąd nie robił tu pomiarów i zapewno nie jedna góra po wymierzeniu okazałaby się wyższą, niż te, które z powieści podałem za najwyższe. W jakiejś geografii najwyższe szczyty dauryjskich gór oznaczono na 7,000 stóp. Trzeba jednak powiedzieć, że co do wysokości dauryjskie góry nie mogą równać się z ałtajskiemi i Jabłonowemi, — najwyższe wierzchołki nie są pokryte wiecznym śniegiem, roślinność wszędzie rozwija się, a tak zwane «golce», to jest gołe góry (najwyższe), sięgają zaledwo dzielnicy karpackiego kosodrzewia.
Równin w Dauryi prawie niema. Błonia równe nad rzekami nieoznaczają miejscowości, jaką zwykliśmy w geografii oznaczać wyrazem: równina. Stepy dauryjskie nie są także płaskie ani równe. Są to okolice wysokie, sfalowane, a dla ich bezleśności, nazwane przez tutejszych mieszkańców stepami. Ze stepów dauryjskich najciekawszym jest step onoński, zwany inaczej abagajtujewskim, położony pomiędzy Ononem i Argunią przy wierzchowiskach tych rzek. Jest to kraina wysoka, przerżnięta licznemi gałęziami gór i pagórków, mająca charakter pustyni Gobi, która sięga aż Abagajtuja. Radde[1] podróżujący wzdłuż granicy chińskiej z polskim naturalistą Antonim Wałeckim, granice stepowej okolicy oznaczył następnie: Od północy bór sosnowy na prawym brzegu Ononu rosnący, rzeka Onon Borza, pasmo adonczełońskich gór, jego ramiona, z którego wypływa Gazimur, i dolina rzeki Urułunguj, za którą zaczyna się kraj bujnej flory i bogactw metalicznych. Od północnego wschodu okala step onoński rzeka Arguń, od południa Mongolia, a na zachodzie bor sosnowy onoński przy posterunku Niższy-Ułchuń. Przestrzeni ma mieć 380 mil □. W najniższych punktach nad jeziorem Baryń-Tarej obok kułussutajewskiego posterunku wyniesiony jest nad poziom morza 2,200 stóp angielskich, w najwyższych dochodzi do 3,000. Góry i doliny stepu onońskiego są gołe, lasów na nich niema a roślinność bardzo uboga. Grunta bez próchnicy, w dolinach przesycone sodą i glauberską solą nie-
- ↑ Dauro-mongolskaja granica Zabajkala G. Raddego w Wiestniku imper. russkaho geograficzeskaho obszczestwa, 1858. roku, zesz. 4.
