piękną rzeźbą zdobnym portykiem Katedry. Katedra dzisiejsza dawniéj kościół OO. Jezuitów pod wezwaniem Rozesłania Apostołów, a dziś Św. Jana Chrzciciela, była wzniesiona r. 1582 przez Bernarda Maciejowskiego Kardynała, w miejscu istniejącego tu domu Paklewskiego gdzie był pierwszy Zbór Aryański. Kościół ten tak jak i miasto całe ulegał kilkakrotnéj pogorzeli. Po zniesienia i wydaleniu z kraju zgromadzenia OO. Jezuitów, kościół wraz z otaczającemi go gmachami oddany został do użytku OO. Trynitarzom; r. 1795 po wkroczeniu Austryaków do Lublina, Jenerał komenderujący Mejenscherm zajął go na magazyny wojskowe, co aż do czasów księztwa Warszawskiego trwało. Po ustąpieniu Austryaków kościół po-Jezuicki po odnowieniu przywrócono do dawnego stanu, a po zniesieniu Fary Św. Michała, podniesiono go do znaczenia katedry Biskupiéj i kościoła parafialnego, tem bardziéj że od roku 1805 za zezwoleniem Kuryi Rzymskiéj dyecezya r. l. Chełmska zniesiona, a dyecezya Lubelska z siedzibą Biskupa w Lublinie utworzoną została. Było to za biskupstwa Wojciecha Skarszewskiego, który po 34 letniem zarządzaniu dyecezyą Chełmską, a następnie i Lubelską, Prymasem mianowany został. R. 1824 kościół Katedralny ponownie restaurować poczęto. Praesbyterium całe oraz nawa główna i kaplice są malowane przez Józefa Majera; (r. 1757) malowidła te są bardzo ładne,
_058.jpg&oldid=1999208){kind=link}