Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No286 part4.png

rąc za kogoś nieznajomego — Cóż to, nie poznajesz swojego lokatora?...
 — Ale bo!... ale bo!... — wykrzyknął ojciec Mathias, z miną człowieka przebudzonego ze snu — jeżeli mnie oczy nie mylą!... to pan Regulus?...
 — W swojej własnej osobie... — odpowiedział hrabia Credencé. — Ale dla czegóż tak się dziwisz temu ojcze Mathias?...
 — A! bo pana nie widziałem już tak dawno!...
 — Myślałeś więc zapewne, że mnie już nie zobaczysz nigdy — nieprawda?
 — Bodaj, że tak myślałem...
 — Przypuszczałeś, że już nie żyję?
 — A no tak...
 — I zmartwiło cię to bardzo?...
 — Co prawda to nie tyle pan mnie obchodził, coby obszedł każdy lokator inny?...
 — Dla czego?...
 — Bo pan ma dobry zwyczaj płacić za cały rok z góry...
 — Aha!... — zawołał śmiejąc się hrabia — więc to zapłacone komorne pocieszało cię po mojej śmierci!...
 — Cóż!... — panie Regulusie... gospodarz przedewszystkiem!...
 — Bardzo słusznie, nie mam nic przeciwko temu.