Strona:Listy Annibala z Kapui (Przezdziecki) 080.jpg

Ta strona została przepisana.

minacya dwóch Królów, nie pociągnęły za sobą wielkich trudności dla tego Królestwa^[1]. Pokornie ca-

↑ Jakoż pisze Szymon Genga Inżynier Włoski w służbie polskiéj, w liście z dnia 25 Sierpnia 1587 roku do Belizaryusza Vinta Sekretarza Franciszka I W. X. Toskańskiego, o podwójnéj Elekyi Polskiéj: „Pan Krzysztof Warszewicki, Polak i mój wielki przyjaciel obiecał mi napisać do Jego W. X. Mości w najdrobniéjszych szczegółach o wszystkiém co zaszło w obydwóch Elekcyach, na Królów tego kraju, sądząc że to zrobi, a wiedząc że zrobić może, jako człowiek uczony i doświadczony, ponieważ pisze dzieje i inne dzieła; nie zadam sobie téj pracy; ale tego nie zamilczę, że ponieważ on jest zupełnie oddany Domowi Rakuskiemu; powinieneś W. M. uprzedzić Jego W. X. Mość, żeby mu nie wierzył, jeśliby mu zdarzyło się powiedzieć, że Elekcya Arcy-Xięcia Maxymiliana prawniejszą była i bardziéj popieraną od tutejszéj Szlachty, niżeli Szwedzka; bo w istocie wiem dobrze, i z wielkim żalem moim to piszę, i potwierdzam W. M. Panu, że niepodobna aby Elekcya tego Xięcia postępy czyniła; tak silna jest nienawiść téj szlachty dla imienia Niemieckiego; i zobaczysz, że jeśli spróbuje siłą zwyciężyć, (co utrzymują niektórzy że nie zawodnie uczyni), to mu się wcale nie uda; bo już teraz siedm tysięcy konnicy przygotowano na obronę Krakowa, a więcéj jeszcze wzdłuż granicy dla wzbronienia mu wstępu do kraju...” Dalej tak ocenia Szymon Genga, postępowanie Nuncyusza: „Nuncyusz Ojca Swiętęgo który w urzędzie swoim najszlachetniéj się znalazł, i wiele pracy sobie zadał dla przeszkodzenia Moskiewskiemu (do Elekcyi); nieucieszył się wiele z téj drugiéj Elekcyi; lubo życzy jak największych splendorów temu Najjaśniejszemu Domowi: i żeby nie nastąpiła z tego powodu jaka znamienita klęska dla Chrześciaństwa, wysłał natychmiast Sekretarza swojego do Cesarza, aby Go ustnie o wszystkiem uwiadomił...” (Ob. Ciampi Bibl. Crit. I. strony 122—126).

[1] Jakoż pisze Szymon Genga Inżynier Włoski w służbie polskiéj, w liście z dnia 25 Sierpnia 1587 roku do Belizaryusza Vinta Sekretarza Franciszka I W. X. Toskańskiego, o podwójnéj Elekyi Polskiéj: „Pan Krzysztof Warszewicki, Polak i mój wielki przyjaciel obiecał mi napisać do Jego W. X. Mości w najdrobniéjszych szczegółach o wszystkiém co zaszło w obydwóch Elekcyach, na Królów tego kraju, sądząc że to zrobi, a wiedząc że zrobić może, jako człowiek uczony i doświadczony, ponieważ pisze dzieje i inne dzieła; nie zadam sobie téj pracy; ale tego nie zamilczę, że ponieważ on jest zupełnie oddany Domowi Rakuskiemu; powinieneś W. M. uprzedzić Jego W. X. Mość, żeby mu nie wierzył, jeśliby mu zdarzyło się powiedzieć, że Elekcya Arcy-Xięcia Maxymiliana prawniejszą była i bardziéj popieraną od tutejszéj Szlachty, niżeli Szwedzka; bo w istocie wiem dobrze, i z wielkim żalem moim to piszę, i potwierdzam W. M. Panu, że niepodobna aby Elekcya tego Xięcia postępy czyniła; tak silna jest nienawiść téj szlachty dla imienia Niemieckiego; i zobaczysz, że jeśli spróbuje siłą zwyciężyć, (co utrzymują niektórzy że nie zawodnie uczyni), to mu się wcale nie uda; bo już teraz siedm tysięcy konnicy przygotowano na obronę Krakowa, a więcéj jeszcze wzdłuż granicy dla wzbronienia mu wstępu do kraju...” Dalej tak ocenia Szymon Genga, postępowanie Nuncyusza: „Nuncyusz Ojca Swiętęgo który w urzędzie swoim najszlachetniéj się znalazł, i wiele pracy sobie zadał dla przeszkodzenia Moskiewskiemu (do Elekcyi); nieucieszył się wiele z téj drugiéj Elekcyi; lubo życzy jak największych splendorów temu Najjaśniejszemu Domowi: i żeby nie nastąpiła z tego powodu jaka znamienita klęska dla Chrześciaństwa, wysłał natychmiast Sekretarza swojego do Cesarza, aby Go ustnie o wszystkiem uwiadomił...” (Ob. Ciampi Bibl. Crit. I. strony 122—126).

[1]