Strona:Listy Annibala z Kapui (Przezdziecki) 012.jpg

pisał, ofiarując się za pośrednika pomiędzy Najjaśniejszemi Elektami. Ale wkrótce zwycięztwo Zamojskiego pod Byczyną, i wzięcie Maxymiliana w niewolę, uczyniły pośrednictwo niepotrzebném; i Nuncyusz w imieniu Papieża uznał Zygmunta Królem, w Niepołomicach, w Maju 1588 roku, i wjazd uroczysty do Krakowa odprawił.
 Wtedy zajął się gorliwie rozszerzaniem wiary katolickiéj na Wołoszczyźnie, dając w tém pomoc Komornikowi Wojewody Multańskiego Bartłomiejowi Bruti, i posyłając mu Missyonarzy z Jezuitów, pomiędzy którymi najczynniejszy był O. Stanisław Warszewicki, brat znanego z dzieł historycznych i z wymowy Sejmowéj Krzysztofa. Na sejmie Warszawskim 1589 r. silnie popierał Nuncyusz sprawę wiary katolickiéj, przeciw różnowiercom, i władzy kościelnéj przeciw świeckim. Jakoż w Marcu tegoż roku zwołał Annibal z Kapui zgromadzenie Biskupów w Zakrystyi u Śgo Jana, i wymownie zagrzewał ich do dzielnéj obrony wiary katolickiéj, a zarazem do reformy nadużyć w dyscyplinie kościelnéj. Zobowiązali się obietnicą Biskupi, i w części dotrzymali jéj niebawem, gdyż z powodu ich stanowczego oporu, odrzucił Sejm, konstytucyę dla różnowierców przez nich zaprojektowaną.
 Przybycie do Polski Kardynała Legata Hipolita Aldobrandini, (który późniéj Papieżem został, pod imieniem Klemensa VIII), dla prowadzenia układów o uwolnienie Arcy-Xięcia Maxymiliana, pozbawiło Nuncyusza tego zaszczytnego trudu. Po zawarciu paktów Będzyńskich, Król Zygmunt odwiedził więźnia