Nie Pieśń dziewa płowowłosa, co tak smętnie w takt porusza cichej cytry srebro strun.
Pieśń — płód bogatej duszy, co czujna trwała przez mnogo lat,
Pieśń — Mąż, Rodziciel dzieł,
Pieśń — Wielkość, Potęga, Moc
Pieśń — Sława, Światłość — ulegnie Noc.
Strzemiennego wy pijecie zamczyska mieszkańce?
Goście wlali do tej czaszy, co tak silnie lśni?
Czuję napój ten w mych żyłach, czuję napój w mojej krwi.
Koń mój parska, ptactwo śpiewa, zwycięstw wielkich wróżą sławę.
Piłem napój silnej Wiary, męstwem silna moja pierś.
W drogę giermku, zanim wjedzie rydwan słońca, w dali nam należy być.
Jedziemy w bój.
A dusza, której bogactw tyś użyczy!, tak się modli do krzyżów Twych:
Jak w Wszechmoc wierzę Twoją Panie, niebios i ziemi Stworzycielu i w Odkupienie świata przez Twojego Syna, Tak w Pieśni Moc przepotężną wierzę, niebios błogosławionej Córy, przez którą światów nadejdzie Odrodzenie i narodów...
