Strona:BPT Tom IV-V (2008-2010), s. 218.jpg

Westcott & Hort (1882), Introduction to the New Testament in the Original Greek. New York Harper & Brothers.

Summary

The Fifty Bibles of Constantine were fifty Bibles commissioned in 332 by Constantine I and prepared by Eusebius of Caesarea. They were made for the use of the Bishop of Constantinople in the growing number of orthodox churches. It was described by Eusebius in his Life of Constantine and it is our only surviving source about their existence. Little else is known, though there is plenty of speculation. It was speculated by Tischendorf and other 19^th century scholars that Codex Sinaiticus and Codex Vaticanus are possible examples of these Bibles. This speculation was rejected by later scholars (Aland, Metzger), because these two codices represent different textual tradition than manuscripts of the Byzantine tradition. It is more possible that they were prepared later by Athanasius of Alexandria, after 340.^[1]

↑ Pięćdziesiąt Biblii Konstantyna zostały przygotowane przez Euzebiusza z Cezarei w 332 roku na polecenie Konstantyna Wielkiego. Zostały one przygotowane na potrzeby kościołów w Konstantynopolu. Fakt ten został opisany przez Euzebiusza w Życiu Konstantyna, który jest jedynym źródłem w tej kwestii i dlatego stał się przedmiotem spekulacji. Tischendorf oraz inni bibliści oraz paleografowie z XIX wieku spekulowali, że Kodeks Synajski oraz Watykański należały od owych egzemplarzy Biblii. Pogląd ten został odrzucony przez późniejszych uczonych (Aland, Metzger), ponieważ oba rękopisy nie reprezentują bizantyjskiej tradycji tekstualnej. Bardziej jest prawdopodobnym, że rękopisy te zostały przygotowane przez Atanazego z Aleksandrii, po 340 roku.

[1] Pięćdziesiąt Biblii Konstantyna zostały przygotowane przez Euzebiusza z Cezarei w 332 roku na polecenie Konstantyna Wielkiego. Zostały one przygotowane na potrzeby kościołów w Konstantynopolu. Fakt ten został opisany przez Euzebiusza w Życiu Konstantyna, który jest jedynym źródłem w tej kwestii i dlatego stał się przedmiotem spekulacji. Tischendorf oraz inni bibliści oraz paleografowie z XIX wieku spekulowali, że Kodeks Synajski oraz Watykański należały od owych egzemplarzy Biblii. Pogląd ten został odrzucony przez późniejszych uczonych (Aland, Metzger), ponieważ oba rękopisy nie reprezentują bizantyjskiej tradycji tekstualnej. Bardziej jest prawdopodobnym, że rękopisy te zostały przygotowane przez Atanazego z Aleksandrii, po 340 roku.

[1]