Nieogarniony w darach twoich Boże,
Co gardzisz dumą a sprzyjasz pokorze: Twej łaski dzieło, Józef świata cudem, Którego w tobie dziś wielbimy z ludem.
Wyrzuć z serc naszych tę to niemoc lichą,
Co się w pokorę zmienia będąc pychą: Niech nas nie miesza ta burzliwa fala, Co serce psuje a rozum obala.
Dałeś nam przykład, jak być mądrym trzeba,
Jak ciebie prosić o twe łaski z nieba: Jak słuchać pilnie wnętrznego wołania, By się twe przez nas działy przykazania.
Józef potrafił świat pogodzić z niebem,
Solą mądrości, już dzieląc się chlebem: Przez nie nienawiść i błędy poznosił, Miłość praw twoich i naukę głosił.
Pomocą z nieba kościołowi dany,
Nauki, męztwa cudem był nazwany. Pożytku bliźnich szczególny przykładzie, Umiejętności i zdrowych rad składzie:
Niech twą opieką z ciemnoty ruszeni,
W sercu się naszem miłość rozkorzeni,
A umysł w piękne odziany ozdoby, Poważa cnotę, a kocha osoby.
Na temeś prawie, Kościół rozprzestrzenił,
Gdyś rozkaz pański nad twe zdrowie cenił: Niech za twą sprawą serca i rozumy, To trwa bez złości, a tamte bez dumy.
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).