Zielnik lekarski/107
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zielnik lekarski |
| Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
| Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
_z107.png)
B. — Roślina o krótkich kłączach i licznych i długich korzeniach. Łodygi proste, dorastające do 1 m wysokości, słabo rozgałęzione, obłe, słabo owłosione. Liście dolne jajowato-podłużne, szypułkowe, piłkowane, górne lancetowate, całobrzegie, wszystkie tępe, siatkowato-żyłkowane, nagie i tylko na nerwach żyłkowane. Kwiaty złoto-żółte, drobne, zebrane na wierzchołku łodygi w wiechokształtne grona. Nasiona z długim puchem, żeberkowane. Smak cierpki, ostry, gorzkawy, zapachu nie ma.
ROŚNIE po suchych łąkach, gajach, lasach, na wzgórzach piaszczystych, w zaroślach.
UPRAWA. Mnoży się z nasion, zaraz po dojrzeniu lub na wiosnę; uda je się na każdej ziemi, byle nie na czystym piasku lub bagnie. Rośnie najlepiej w położeniu słonecznym, lecz znosi cokolwiek ocienione.
KWITNIE od lipca lub sierpnia do września, października.
ZBIERA SIĘ ziele w początkach kwitnienia, ścina się górną część kwitnących gałązek. Suszyć w cieniu i w silnym przewiewie.
SKŁADNIKI: Olejek lotny, żywica, śluz, gorzknik, garbnik.
DZIAŁA moczopędnie.
UŻYTEK. Odwar z ziela pije się przy chorobach nerek, wodnej puchlinie, chorobach pęcherza (kamieniach, zatrzymaniu moczu). Bierze się 50 gr ziela na litr wody. Odwar zmieszany z wodą używa się do płukania gardła przy chorobach podniebienia, przełyku oraz zębów.
Pogniecione ziele i sok ceniono niegdyś jako środek na rany.
W przemyśle nawłoć używana jest do wyrobu żółtego barwnika.
CENA: 100 kg nawłoci (Herba Virgae aureae) 60—100 zł.
