Z rozmyślań Polaka/2
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Z rozmyślań Polaka |
| Rozdział | 2. Serce |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1926 |
| Druk | Jan Świętoński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
2. SERCE.
— Powiadam panu, że gdy się jest fabrykantem i ma się pod zarządem kilkuset ludzi, to uczucia serca są wielce szkodliwe. W tym wypadku powinien działać tylko rozum.
— Niechże pan tego nie mówi. Jako czynnik bezpośredni są uczucia serca w takich razach nie wskazane, ale jako domieszka mogą panu jedynie ułatwić stosunek z pracownikami.
— Jako co? Nie rozumiem?
— Jako domieszka, czyli jako serdeczny rozum, lub rozumne serce.
